چون ژل ماده اي خارجي است احتمال بروز واکنش هاي آلرژيک بعد از تزريق ژل ها وجود دارد. البته اين احتمال درصورتي که متخصص از ژل هاي استاندارد و تاييد شده وزارت بهداشت و سازمان غذا و داروي آمريکا استفاده کند، بسيار کاهش مييابد. غير از استاندارد بودن، مهارت فردي که ژل يا چربي را تزريق ميکند نيز در ميزان رضايت متقاضي و کاهش عوارض نقش دارد. به همين دليل بايد براي اين کار به متخصصان پوست و جراحان پلاستيک يا جراحان فک و صورت مراجعه کرد.
ميزان ماندگاري ژل ها به نوع و مواد تشکيل دهنده ژل ها بستگي دارد. نوعي از ژل که از اسيد هيالورونيک تشکيل شده است، ? ماه دوام دارد. ژل تشکيل شده از هيدروکسي آپاتيت يک سال و نيم دوام دارد و باعث تحريک کلاژن سازي ميشود و بي خطر است. ماندگاري ژل تشکيل شده از پلي کپرولاکتون ?? تا ?? ماه است. اين ژل نه تنها به تحريک کلاژن سازي کمک ميکند بلکه چون به مرور به شکل گاز دي اکسيد کربن از بدن دفع ميشود، مناسب است. تا چندي پيش از کلاژن هاي خوکي، گاوي و انساني هم استفاده مي شد. ژل دائمي فقط ژل پاژ است که عوارض بسياري دارد و مصرف آن توصيه نمي شود.
يکي از عوارض استفاده از ژل هاي غيراستاندارد، حرکت کردن آن هاست. ژل هاي پاژ که در گذشته استفاده مي شد و ساخت اوکراين بود، بعد از گذشت ?-? سال به دليل سنگين بودن حرکت مي کرد و پايين مي آمد. امکان بروز واکنش هاي آلرژيک و آبسه نيز به خصوص بعد از ضربه يا فشار ناشي از تزريق آمپول در اين ژلها بسيار بالا بود. خارج کردن اين ژل ها کار دشواري است و در صورت بروز مشکل اگر کاملا خارج نشود، عارضه برطرف نخواهد شد.