در اوايل دهه ي هشتاد ميلادي تزريق چربي در مناطق مختلف بدن به عنوان يک روش براي افزايش حجم بافت ها معرفي شد. ازجمله مناطقي که در آن تزريق چربي صورت گرفته ،پستانها بودند . اما شانس بروز نکروز چربي همواره عامل ايجاد نگراني بود .به خصوص آنکه نکروز چربي از نظر خصوصيات راديو گرافيک با ضايعات بدخيم پستان به سختي قابل افتراق بود .

علاوه بر آن گزارش هايي از افزايش شيوع سرطان پستان در بيماراني که تزريق چربي کرده اند نيز درمديا وliratureمنتشر شد که نگراني هايي هم در جامعه پزشکي و هم در سطح جامعه ايجاد کرد . اگرچه هيچگاه اين گزارش هم نتوانستند اين ارتباط رانشان دهند .اما همه اين عوامل باعث شد انجمن جراحان پلاستيک آمريکا در سال 1987 تزريق چربي درپستان راروشي نا مطمئن وحتي خطر ناک اعلام کند .

پس از اعلام موضع ،تزريق چربي درپستان به يک تابو تبديل شد وديگر نه بيماري جهت اين امر مراجعه مي کرد ونه جراحي حاضر بود عوارض احتمالي آن را بپذيرد.

در دهه نود ميلادي بتامعرفي تکنيک آماده کردن چربي توسط colemanونتايج فوق العاده تزريق چربي در صورت ،برخ از جراحان را دورباره به فکر انداخت تا ازتزريق چربي درپستان استفاده کنند به خصوص آنکه ، اين جراحان به خاطر آنکه نگران پيگرد قانوني اين امر نباشند ،اين قانون را جهت بازسازي هاي پستان بعد از جراحي کانسر انجام دادند .FDAدست جراحان را براي اقدامات نه چندان تائيد شده را براي جامعه سرطان پستان مجاز شمرده است .

باپيشرفت تکنيک هاي تصويري برداري وديجيتال شدن مامو گرافي ها ، تشخيص تغييرات پستان پس از تزريق چربي بهتر مشخص گرديد و افتراق آن از ضايعات بدخيم راحت تر شد.مطالعات متعدد انجام شده در اوايل دهده اول سال 2000مفيد بودن وبي خطر بودن تزريق چربي براي پستان را گزارش کردند، مجموع نتايج باعث گرديد ،انجمن جراحان پلاستيک آمريکا درجولاي 2009 ،نظر قبلي خود را تغيير داده وآن را روش موثري وبي خطري جهت افزايش حجم پستان اعلام کند .چربي را مي توان هم براي اصلاح غير قرنيگي پستان ها پس از گذاردن پروتز،يا همراه بازسازي پستان استفاده نمود.

اما چالش ديگري در اوائل سال 2005 ميلادي در موردتزريق چربي در پستان ها مطرح گرديد واين چالش ها وجود سلول هاي بنيادي(stem cell)در بافت چربي بود . گروهي از دانشمندان معتقد بودند وجود stem cellکه توانائي براي رشد داشته ، اگرچناچه در محيطي قرار گيرد که مرتباتحت تاثير هورمون هاي در حال تغيير حجم باشد، مي تواند زمينه ساز بروز سرطان بوده وسلول هاي بنيادي را به سمت تکثير خود مختار گونه اي سوق دهد . اگرچه اين صرفا يک نظريه بوده اما نگراني هائي را ايجاد نمود ولي مطالعات evidence base متعددي نتوانستند درستي اين نظريه را اثبات نمايند.
دکتر ملکي