چای سبز به تقویت حافظه شما کمک می کند. اگرچه هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد ، ولی چای سبز به فعالیت استیل کولین که نوعی انتقال دهنده عصبی در مغز است و وجود آن از ابتلا به آلزایمر جلوگیری می کند ، کمک می نماید.

 چای سبز و بیماری پارکینسون:

آنتی اکسیدان های موجود در چای سبز از آسیب سلولی در مغز که منجر به پارکینسون می شوند، جلوگیری می کند. احتمال پیشرفت بیماری پارکینسون نیز در افرادی که چای سبز می نوشند کمتر است.

 چای سبز و بیماری کبد:

نوشیدن چای سبز قبل و بعد از عمل جراحی ، باعث موفقیت آمیز بودن پیوند کبد در افراد مبتلا به نارسایی کبدی می شود. تحقیقات نشان داده است که چای سبز باعث نابودی رادیکال های آزاد مضر در کبد چرب می شود. رادیکال های آزاد ، اتم هایی با الکترون های جفت نشده هستند که به سلول های سالم حمله کرده و الکترون آن ها را می دزدند ، که این امر موجب آسیب دیدن سلول های سالم می شود. اما آنتی اکسیدان های موجود در چای سبز این رادیکال ها را خنثی کرده و از آسیب رساندن آن ها به سلول های سالم جلوگیری می کنند.

 چای سبز و فشار خون بالا:

چای سبز از فشار خون بالا جلوگیری می کند. نوشیدن چای سبز با سرکوب کردن آنژیوتانسین (پروتئینی از نوع a-2-globulin) که خود عامل فشار خون بالاست، درپایین نگه داشتن فشار خون نقش اساسی دارد.

 چای سبز و مسمومیت غذایی:

اگر بر حسب اتفاق و یا اشتباه غذای آلوده و مسموم مصرف کنید، کاتشین که نوعی فنل طبیعی و آنتی اکسیدان موجود در چای سبز است ، باکتری موجود در غذای مسموم را که باعث مسمومیت غذایی و تولید سموم می شود را نابود می کند.

 چای سبز و قند خون:

میزان قند خون با بالا رفتن سن افزایش می یابد، اما پلی فنول ها و پلی ساکاریدهای موجود در چای سبز به کاهش سطح قند خون کمک می کنند. توجه داشته باشید در حالی که مقادیر زیاد کافئین برای افرادی که از هیپوگلیسمی (hypoglycemia) یا همان قند خون پایین رنج می برند ، مضر است ، اما کافئین موجود در چای سبزنسبت به چای سیاه، قهوه و شکلات بسیار کمتر است. حتی در بیماران دیابتی نوع اول ، چای سبز حساسیت به انسولین را افزایش داده و بسیار سودمند است.

 چای سبز و ایمنی:

پلی فنول ها و فلاونوئیدهای موجود در چای سبز، به تقویت سیستم ایمنی بدن شما کمک می کنند و با مبارزه با عفونت ، قدرت بیشتری به شما می دهند.

 چای سبز و سرماخوردگی و آنفولانزا:

چای سبز مانع از ابتلا به سرماخوردگی و یا آنفولانزا می شود. ویتامین C موجود در چای سبز به شما در درمان آنفولانزا و سرماخوردگی کمک می کند.

 چای سبز و آسم:

تئوفیلین ( نوعی بازکننده مجاری تنفسی) موجود در چای سبز باعث شل شدن عضلاتی می شود که از لوله های نایچه ای پشتیبانی می کنند. این امرباعث کاهش شدت آسم می گردد.

چای سبز و عفونت گوش:

چای سبز با مشکلات عفونت گوش مبارزه می کند. برای تمیز کردن گوش به طور طبیعی ، یک تکه پنبه را در چای سبز خیس کنید و گوش عفونی شده را تمیز کنید.

 چای سبز و تبخال:

چای سبز، اثر درمان تبخال با اینترفرون که نوعی پماد موضعی مخصوص درمان تبخال است را افزایش می دهد. نخست کمپرس چای سبز را روی تبخال بگذارید و اجازه دهید که پوست خشک شود ، سپس پماد را بر روی تبخال بمالید.

چای سبز و پوسیدگی دندان:

چای سبز، باکتری ها و ویروس هایی را که باعث ایجاد بسیاری از بیماری های دندان می شوند را از بین می برد. همچنین رشد باکتری هایی را که منجر به بوی بد دهان می شوند را کند می نماید.

چای سبز و استرس:

L-theanine که نوعی اسید آمینه موجود در چای سبز است، کمک شایانی به از بین بردن استرس و اضطراب می نماید.

 چای سبز و آلرژی:

EGCG موجود در چای سبز آلرژی را تسکین می دهد. بنابراین، اگر شما از مشکلات آلرژی رنج می برید، می بایست حتما چای سبز بنوشید.

 چای سبز و ایدز (HIV) :

دانشمندان ژاپنی دریافته اند که EGCG (نوعی کاتشین ) موجود در چای سبز از اتصال ویروس HIV به سلول های سالم سیستم ایمنی بدن ، جلوگیری می کند. این بدان معنی است که چای سبز از گسترش ویروس ایدز ( (HIV جلوگیری می کند. چای سبز حتی برای بیمارانی که از ایدز رنج می برند نیز بسیار مفید است زیرا باعث تقویت سیستم ایمنی و متابولیسم بدن آنها می شود. مصرف روزانه 3 فنجان چای سبز برای بیماران مبتلا به ایدز توصیه می شود.